اتحاد کارگران انقلابی ایران: در آستانه یکمین سالگرد قتل عمد دولتی ژینا امینی و خیزش «زن، زندگی، آزادی» اعتراضات خیابانی در سطح اعتراضات گروههای خاص مطالبه گر، از جمله بازنشستگان، همچنین اعتراضات توده ای در سطوح و حوزه های متفاوت علیه پیامدهای مخرب سیاست های اجرایی و مدیریتی دستگاههای حاکمیتی و مقاومت خانواده های جانباختگان خیزش انقلابی در چهارچوب جنبش دادخواهی جریان دارد، و حرکت های خیابانی مانند دوره اوج خیزش انقلابی با شعارهای صریح مرگ بر دیکتاتور و درگیری خیابانی با نیروهای سرکوب در جریان نیست.
با این حال درست همانند مقطع فراز خیزش و اعتراضات گسترده خیابانی، وضعیت تعلیق حاکم است. وضعیت تعلیق که در شکل اثباتی از جمله در شعار «زندگی» بازنمایی شده به معنای آن است که حق زندگی به عنوان مضمون روابط اجتماعی میان مردم و به عنوان حقّی نامشروط، از بخش بزرگی از مردم سلب شده و این حق به درجات مختلفی برای لایه های متفاوت جامعه مشروط شده است. شرایط به گونه ای است که برنامه ریزی زندگی شخصی و ایجاد ثبات و آرامش از طریق تعادل ناشی از این برنامه ریزی از میان رفته است. قیمت ها در فاصله شب تا صبح بالا می روند و تورم به شکلی افسارگسیخته امانِ مردم را بریده است. با توجه به گسترش ناامنی شغلی بخش بزرگی از کارگران نمی دانند که کارشان فردا هست یا اخراج می شوند؟ دستمزدش آخر ماه پرداخت می شود یا معوق می شود؟ هیچ مستمری بگیری از دریافت سر وقت مستمری اش مطمئن نیست و دائم با دلهره دستبرد زدن به همان مستمری ناچیز به بهانه های مختلف دست به گریبان است. دانش آموزی که به مدرسه می رود و اولیای او نمی دانند که با پایان تعطیلات تابستان و بازگشایی مدارس بار دیگر با حملات شیمیایی روبرو خواهند شد یا نه. دانشجویی که با هزار فداکاری و مصیبت پا به دانشگاه می گذارد نمی داند که با احکام محرومیت تحصیلی و اخراج از خوابگاه و آوارگی روبرو خواهد شد یا نه؟ گروه بزرگی از استاتید دانشگاه در معرض تصفیه هستند و از نظر وضعیت شغلی و درآمدی که نقش تعیین کننده ای در زندگی آنان دارد در وضعیت تعلیق هستند. گروهی از معلمان ناراضی را از آموزش و پرورش اخراج کرده اند و گروهی هم در وضعیت تعلیق هستند. حق زندگی را از خانواده های دادخواه جانباختگان عملا سلب کرده و تهدیدات دائم امنیتی و پرونده سازی و هتک حرمت و تحمیل محرومیت های مختلف اجتماعی به آنان را جایگزین کرده اند. خانواده های محکومان به اعدام، خانواده های زندانیان سیاسی، خانواده های فعالین و کنشگران پرونده باز و یا دارای پرونده قضایی همگی به درجات مختلف در وضعیت تعلیق قرار گرفته اند. دختر جوانی که از خانه بیرون می رود نمی داند که به سرنوشت ژینا دچار می شود یا در کوچه و خیابان مورد تعرض باندهای فاشیستی حکومت قرار می گیرد یا نه؟
دومین ویژگی مهم وضعیت تعلیق که اکنون در سطحی گسترده در ضمیر خاطر مردم رسوخ کرده، درک فقدان هر گونه راه حال برای برون رفت از شرایط تعلیق با تداوم موجودیت نظام جمهوری اسلامی است. این حاکمیت حق زندگی مردم را گروگان گرفته و همچون ماشین پیچیده و چندلایه ای مردم را مجازات می کند و از آنان انتقام می گیرد. سعی دستگاه سر کوب بر آن است که مجازات ها را متناسب با میزان مقاومت مردم در برابر حکومت گسترش دهد.
عملکرد دستگاه سرکوب در ماههای اخیر با آن که عمیقا محصول استیصال و درماندگی حاکمیت از پاسخ به مطالبات برحق اکثریت مردم است، نشانگر انطباق سرکوبگران با وضعیت تعلیق است. آنها کلیه عرصه های مقاومت و اعتراض را با کار امنیتی و اطلاعاتی متمرکز و ارزیابی از درجه خطر سرکوب می کنند و هیچ پاسخ اثباتی روشنی برای مشکلاتی که مردم در واکنش به آنها دست به اعتراض می زنند، ندارند. مجموع ظرفیت حاکمیت مصروف حفظ قوای سرکوب و سازماندهی توطئه آمیز، کین توزانه و انتقام جویانه برای عقب راندن پیشروی های مردم است. با توجه به آن که حاکمیت در بن بست کامل و در محاصره دریای خشم و نارضایتی مردم قرار گرفته است، حفظ دستگاه سرکوب و قدرت جهنمی آن الویت اصلی اش را تشکیل می دهد.
عقب نشینی خیزش انقلابی از خیابان به سطح نافرمانی مدنی گسترده و جنبش مطالباتی دامنه دار در ماههای اخیر قطعا دلایل مختلفی دارد. امّا این دلایل هر چه که باشند عدم فروپاشی دستگاه سرکوب از فقرات مهم آن است. فروپاشی دستگاه سرکوب می توانست اعتراضات را حداقل تا از میان برداشتن کامل حاکمیت تداوم دهد. البته با برجسته تر شدن غیبت اعتراضات خیابانی، اهمیت درهم شکستن دستگاه سرکوب هم در میان کنشگران بیشتر درک شده و در سطحی خودانگیخته در مواردی شاهد تلاش کنشگران برای افزایش هزینه دستگاه سرکوب هستیم.
در حقیقت عاملی که اکنون می تواند هم بسترِ بازگشتِ اعتراضات خیابانی را فراهم کند و هم شرایط مساعدتری برای شکل گیری نظام جایگزین مقبول اکثریت مردم پدید آورد، افزایش هزینه دستگاه سرکوب است. هر سطح و لایه ای از مقاومت و هر شکل از اقدام در سطح توده ای که عملا سرکوب را برای سرکوبگران دشوارتر و پر هزینه تر کند و قدرت و کارایی این دستگاه جهنمی را تعضیف نموده و درهم بشکند حائز اهمیت حیاتی است.
سایت سیاسی،خبری خاوران 
بیان دیدگاه