لزوم گسترش جنبش لغو اعدام: در دو هفته اخیر هر پنج ساعت یک نفر را اعدام کرده اند

در دو هفته پایانی ماه میلادی آوریل، حکم اعدام ۶۳ زندانی در زندان‌های ایران به اجرا درآمده است. از ابتدای سال جاری میلادی تا پایان ماه آوریل، ۱۷۱ نفر در زندان‌های مختلف ایران اعدام شدند. به گفته فعالین حقوق بشر جمهوری اسلامی در دو هفته اخیردر هرپنج‌ساعت یک نفر را اعدام کرده است. جمهوری اسلامی با پایان گرفتن تعطیلات نوروز و پس از آن ماه رمضان، اعدام ها را بشدت از سر گرفته و طی ماه آوریل ۷۱ زندانی در ۲۴ زندان مختلف ایران اعدام شدند که حکم ۶۳ نفر از آنها در دو هفته پایانی این ماه به اجرا درآمده است.

از میان این ۷۱ زندانی اعدام شده، ۴۴ نفر با اتهامات مربوط به «مواد مخدر»، ۲۶ نفر با اتهام «قتل عمد» و یک نفر با اتهام «تجاوز به عنف» به اعدام محکوم شده بودند. همچنین دست‌کم ۱۶ نفر شهروند بلوچ و ۶ نفر تبعه کشور افغانستان و ۳ زن در بین اعدام شدگان وجود دارد.

اعدام زندانیانی که با اتهامات مربوط به «مواد مخدر» اعدام شده‌اند، در چهار سال گذشته به‌طور مستمر و هر ساله، افزایش شدیدی داشته‌اند. در سال ۲۰۲۲ اعدام ۲۵۶ تن به این اتهام ثبت شد و این میزان در سال ۲۰۲۳ با ۸۴ درصد افزایش به ۴۷۱ اعدام رسید.

تجمعات اعتراضی همزمان معلمان در چهارده شهر

روز پنجشنبه۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ در فردای اول ماه مه دوازده اردیبهشت روز جهانی کارگر و معلم، در پی فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، معلمان در چهارده شهر در برابر مراکز آموزش و پرورش دست به تجمع زدند و مطالبات اساسی معلمان را در روز معلم بازتاب دادند. نیروهای سرکوبگر امنیتی در پی انتشار فراخوان برگزاری تجمعات اعتراضی معلمان، تلاش های گسترده ای برای جلوگیری از برگزاری این تجمعات صورت دادند. تعدادی از فعالین صنفی را در تهران و شهرستان ها به مراکز اطلاعات احضار و مورد تهدید قرار دادند که از حضور در تجمعات خودداری کنند. در اکثر شهرها جو سنگین امنیتی در برابر مراکز اعلام شده تجمع ایجاد کردند و فعال صنفی رضا امکانی فر را در بوشهر، همچنین مهدی قادری، مهدی فراحی شاندیز، وحیدموسی دهسری و داودبایسته را با ضرب و شتم در تهران بازداشت کردند. همه بازداشت شده گان عصر روز پنجشنه از بازداشت آزاد شدند. علیرغم این جوسنگین امنیتی و تهدیدات گسترده، معلمان کنشگر در هرسین، اسلام آباد غرب،الیگودرز، خمینی شهر، بوشهر، مریوان، تهران، رشت، قزوین، البرز،نورآباد ممسنی، یاسوج، سقز و به شکل تک نفره در بوکان، تجمع کردند. در برخی شهرها نظیر مشهد بر اساس گزارشات فعالان صنفی علیرغم حضور و تلاش فعالین، شدت تهدید و برخورد نیروهای امنیتی و توحش آنها در حدی بود که عملا امکان برگزاری تجمع فراهم نشد.

بیانیه مشترک، میثاق مشترک و قطعنامه مشترک تشکل های مستقل کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر

اول ماه مه امسال برابر با 12 اردیبهشت، از جنبه همبستگی و اتحاد هم سرنوشتان از این ویژگی برخوردار بوده است که به جای یک بیانیه مشترک و اقدام جمعی مبتنی بر آن که جوانب اصلی مطالبات لایه های مختلف اردوی کار کشور را در برابر حاکمیت و کارفرمایان انعکاس دهد، سه بیانیه با سه گروه امضای مشترک  تشکل های مستقل انتشار یافته است. بیانیه «اول ماه مه روز تجلی همبستگی و هویت مستقل کارگران» را «سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه»، «گروه اتحاد بازنشستگان»، «کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری» و « کارگران بازنشسته خوزستان» امضا کرده اند. «میثاق تشکل‌ها به مناسبت اول ماه مه (دوازده اردیبهشت) ۱۴۰۳ را ۱«اتحاد بازنشستگان»،«انجمن برق و فلز کرمانشاه»، «شورای بازنشستگان ایران»« شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت»، «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت(ارکان ثالث)»،« شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران»، «ندای زنان ایران» و« نهاد دادخواهان» امضا کرده اند. و سرانجام «قطعنامه مشترک سه تشکل صنفی کارگری و معلمان به مناسبت یکم می روز جهانی کارگر» را «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران»، «سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی  تهران و حومه» و « اتحادیه آزاد کارگران ایران»  امضا کرده اند.

این بیانیه ها را بخوانید:

بیانیه مشترک تشکل های مستقل: اول ماه مه روز تجلی همبستگی و هویت مستقل کارگران

 

تهدید اعضای زندانی سندیکا و فعالین کارگری محبوس در زندان اوین در آستانه روز جهانی کارگر

روز جهانی کارگر و ضرورت تشکل های مستقل کارگری

ریحآنه انصاری، کارگر زندانی

در شرایطی به استقبال اول ماه مه، روز جهانی کارگر رفته ایم که طبقه کارگر ایران به شدت تحت فشار قرار دارد. دستمزدهای زیر خط فقر، عدم وجود تشکل های مستقل کارگری در کنار قراردادهای موقت و شرکت های پیمانکاری، عدم امنیت شغلی را بر کارگران ایران تحمیل نموده و سرکوب طبقه کارگر را تسهیل تر کرده است.

بسیاری از کارگران پیشرو در بخشهای مختلف با اخراج از محیط کار مواجه شده اند، اما ولع سرمایه داران تمامی ندارد. سرمایه داران در سال ۱۴۰۲ تلاش کردند دستمزد منطقه ای را به کمک اتاق بازرگانی بر ما کارگران تحمیل نمایند، ولی هنوز نتوانسته اند این هجوم را به پیش ببرند. همچنین تلاش میکنند که ساز و کار تعیین دستمزد را عوض نمایند و همان شورای عالی کار سه جانبه گرا که تحت سلطه خودشان هست را هم دور بزنند.

تجربه نشان داده است که ما کارگران تنها به نیروی تشکل های مستقل خود می توانیم مطالباتمان را بر سرمایه داران و دولت هایشان تحمیل کنیم. شرایط نامطلوب امروز ما کارگران ایران ناشی از نبود تشکلهای مستقل کارگری در سطوح مختلف و گسترده است.

شعار توماج صالحی آزاد باید گردد/ بیانیه هشتاد خانواده دادخواه کردستان برای آزادی توماج صالحی/ اعتراض گروهی از پزشکان و کادر درمان به حکم اعدام علیه توماج صالحی

تجمع اعتراضی بازنشستگان  کشوری و تامین اجتماعی کرمانشاه همزمان با روز جهانی کار و روز بزرگداشت مقام معلم در هوای بارانی ونامساعد مقابل اداره کار و تعاون در روز اول ماه مه برابر با دوازده اردیبهشت برگزار شد. شرکت کنندگان در این تجمع خواستار آزادی توماج صالحی شدند. «روسری رو رها کن، فکری به حال ما کن» از دیگر شعارهای این تجمع بود. در قطعنامه این تجمع آزادی کارگران و معلمان زندانی آزادی بدون قید و شرط  کارگران و معلمان زندانی و بازگشت به کار معلمان و کارگران اخراجی در کنار سایر مطالبات صنفی و معیشتی مورد تاکید قرار گرفت.

جمعی از بازنشستگان در تهران به مناسبت روز کارگر و روز معلم تجمع کردند. همزمان با روز جهانی کارگر در مشهد نیز گروهی از بازنشستگان دست به تجمع زدند.

در روزهای یازده و دوازده اردیبهشت همچنین دو بیانیه دیگر در حمایت از آزادی توماج صالحی به شرح زیر منتشر شده است. 

بیانیە هشتاد خانواده دادخواه جنبش ژن، ژیان، آزادی از کُردستان برای آزادی بی قید و شرط توماج صالحی

«به نام ژن ژیان ئازادی

مرگ بر جمهوری اسلامی

گزارش را می خوانم. پنج جنازه متحرک جسم دخترمان که- هنوز هفده ساله نشده- را در یخچال تاریکِ اتوموبیل به غنیمت گرفته بودند.

نیکای ما را، نیکای من را، نجابت ما، شرافت ما، صدایش را، صدایمان را، دلیل زندگی ما را، ما را، رشادت ما، صبوری ما، ما را، آزادگی ی ما را، ناقوس رهائی ی ما را، نیکا را، نیکا را به اسارت گرفته بودند.

قلبم در سینه می تپد.

تاریک دلان در تلاش برای حبس نور، دستان نیکا را دستبند زدند.

سه مزدور در تاریکی……فرزندم را……..فرزندمان را…..ایکاش که همه اش دروغ می بود.

نمی توانم این حدّ از رذالت را متصور شوم. نه،  مگر می شود باور کرد این حدّ از سقوط در منجلاب…. نه دروغ است.

خود را جای مادر نیکا می گذارم: نه این تنها کابوس من است….

خود را بجای پدر نیکا می گذارم: نه این حدّ از پستی ممکن نیست….

تهدید اعضای زندانی سندیکا و فعالین کارگری محبوس در زندان اوین در آستانه روز جهانی کارگر

سه عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، آقایان رضا شهابی ، داود رضوی ، حسن سعیدی، به همراه یکی از فعالین کارگری زندانی، آقای کیوان مهتدی، امروز ظهر، ۱۰ اردیبهشت، به بند ۲۰۹ منتقل شدند و بعد از ساعاتی دوباره به بند ۴ زندان اوین بازگردنده شدند. بازجویان به هر چهار نفر آنها اعلام کردند در استانه روز جهانی کارگر، هر گونه اعتراص و بیانیه از طرف آنها منجر به پرونده سازی خواهد شد و چند سالی به زندانشان اضافه خواهد گردید. بازجویان مشخصا تهدید کردند که اگر آنها بیانیه ای به مناسبت روز جهانی کارگر منتشر کنند، پرونده جدید علیه آنها باز نموده و تحویل قوه قضاییه خواهند داد و دوباره به چند سال زندان بیشتر محکوم خواهند شد.

امروز همچنین از فعالین کارگری زندانی، ریحانه انصاری نژاد و آنیشا اسداللهی، که در بند زنان زندان اوین محبوس هستند، خواسته شد که پیش بازجویان بروند که آنها قبول نکردند.

چوب معلم، متن و اجرا: توماج صالح

چوب معلم

متن و اجرا: توماج صالحی

روز جهانی کارگر

اول ماه مه امسال شاید یکی از حساس ترین و مهّم ترینِ آن ها در طی سال های پس از انقلاب 57 باشد. روز جهانی کارگر امسال در شرایطی فرا می رسد که رژیم اسلامی نیروهای وسیعی را در سطحی گسترده برای سرکوب مقاومت شجاعانه زنان بسیج کرده است. به نظر می رسد حکومت برای چنین بسیجی از مدت ها قبل برنامه ریزی کرده و می خواهد با یک تیر چند نشان را بزند. چنین بسیجی در وهله اول نیازمند تقویت روحیه شکست خورده نیروهای سرکوب گرش بود تا بتواند اقتدار سرکوبگرانه خود را یک بار دیگر به رخ جامعه بکشد. روحیه ای که در اثر مبارزات داخلی، ضربات نظامی خارجی، انزوای جهانی، وضعیت اسفناک اقتصادی و فساد ویرانگر درونی به شدت تضعیف شده بود.

آتش بازی کنترل شده با اسرائیل و تلاش های تبلیغاتی توام با فریب گسترده افکار عمومی مقدمات این کار را فراهم آورد. حکومت اسلامی با سرکوب وحشیانه زنان در خیابان و صدور احکام سنگین اعدام برای مبارزان جبهه زن، زندگی، آزادی، از یک سو و دستگیری یا تحت فشار قرار دادن پیشروان و فعالان جنبش کارگری و معلمان از سوی دیگر، بر آن است که در آستانه اول ماه مه پیام روشنی به کارگران، بازنشستگان و معلمان ارسال کند: «هرگونه اعتراضی با شدت سرکوب خواهد شد».

نامه‌ی زندانیان محبوس در زندان ‎قزلحصار، در چهاردهمین هفته «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»

در آستانه چهاردهمین هفته «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بودیم که خبر صدور حکم اعدام هنرمند معترض و زندانی سیاسی توماج صالحی منتشر شد.
توماج امروز نام دوم و برملاکننده همه بی‌نام و نشانهایی است که این روزها، هفته‌ها و ماه‌های اخیر در گمنامی و معصومیت حلق‌آویز و اعدام شدند.
نام توماج، محبوبیت او و کشاندن او به پای چوبه‌دار، طنین بلند فریاد تظلم‌خواهی همه مردم ایران به اعدام ناحق جوانان است، که این بار اما با نام هنرمند آزادیخواه به گوش همه جهانیان رسید، که مشت نمونه خروار است و حاکمیت به چه بهانه‌های واهی و در چه بیدادگاه‌هایی که جوانان و مردمان سرزمین ایران را با نقض فاحش حقوق‌بشر به چهارمیخ سبعیت خود می‌کشد.

این واقعیت تلخ و جانکاه این بار با نام توماج عجین شد، همان‌گونه که با نام ژینا، ایرانی به غرش در آمد و جهانیان از عمق فاجعه در این کشور خبردار شدند.

همایش اتحاد و همبستگی مطالبات اردوی کار به مناسبت روز جهانی کارگر

تا زمانی که مطالبات اساسی و پایه ای بخش های مختلف نیروی کار کشور ما بستر شکل گیری یک اراده سازمان یافته منجسم، مستقل و پر قدرت کارگری را فراهم نسازد، حاکمیت و کارفرمایان هرگز به این مطالبات پاسخ نخواهند داد. تجربه نشان می دهد که حتی اگر در زمینه مطالبه ای عقب نشینی هم صورت دهند، موقتی، جزئی و درآمیخته با تعرض جدید و فزاینده تر در حوزه های دیگر خواهد بود. روز جهانی کارگر فرصتی است برای طرح مطالبات بخش های مختلف نیروی کار. فصل مشترک های بخش های مختلف هم کم نیست: پایان دادن به خصوصی و خصولتی سازی ها و حذف خدمات پایه ای در حوزه بهداشت، درمان، سلامت و آموزش و پرورش، پذیرش حق ایجاد تشکل های مستقل مزد و حقوق بگیران برای دفاع از منافع صنفی و طبقاتی، تعیین دستمزد بر اساس سبد معیشت ونرخ واقعی تورم، برچیدن داغ و درفش و زندان و پرونده سازی برای فعالان کارگری به خاطر مساوات طلبی و پیگیری حقوق و منافع کارگران از سوی آنان، حذف شرکت های غارتگر پیمانکاری و کار موقت، برابری دستمزد زنان و مردان کارگر، اجرای فوری طرح طبقه بندی مشاغل، برچیدن نهادهای سرکوب حراستی و امنیتی در محیط های کار در واحدهای بزرگ تولیدی، در آموزش و پرورش و در حوزه بهداشت و درمان، پایان دادن به سرکوب زنان به هر بهانه در حوزه آزادی های فردی و حقوق اجتماعی، لغو فوری و بی قید و شرط اعدام، آزادی کلیه زندانیان سیاسی و کارگری ….

پدر جاویدنام ژینا امینی: توماج در قلب تک تک ما است

امجد امینی، پدر جاویدنام ژینا (مهسا) امینی در واکنش به صدور حکم اعدام توماج صالحی، هنرمند و زندانی سیاسی، در حساب کاربری خود نوشت: خبر (حکم) اعدام توماج، دل تمام مردم ایران را لرزاند، توماج جوانی است مردمی، که با حمایت ملتش در قلب تک تک ما ایرانی‌هاست. توماج را اعدام نکنید؛ زخم مردم را تازه نکنید. مردم ایران و جهان، هنوز مرگ مهسا و مهساها را از یاد نبرده‌اند.

فیلم و عکس از موجی که در حمایت از توماج صالحی راه افتاده است!

در و دیوار شهر شهادت می دهند به جنایت جمهوری اسلامی. توماج فرزند شجاع ماست.

 

برای لغو حکم اعدام توماج صالحی پسر ایران یکسره فریاد می شویم

توماج صالحی صدای محرومان است.  توماج صدای محذوفان است. توماج صدای اعتراض است. توماج صدای هنر است. توماج صدای آزادی است. توماج حنجره و فریاد زن زندگی آزادی است. توماج صدای طبقات محروم جامعه ایران است، او در مورد بی عدالتی و فقر خوانده است. درباره غم آدم های ساده، در مورد دانشجویان و بی چشم انداز بودن آنها و در مورد طبقه کارگر و معلمان و اعتراضات آن ها. او یکی از نمادهای شجاعت و استقامت اعتراضات زن، زندگی، آزادی در ایران است.

برای آزادی او ترانه های او را می خوانیم و به توصیه های خود او عمل می کنیم: از چه می ترسید خیابان مال ماست این کشور ماست. اونها وقتی ببینند ما زیادیم از ما می ترسند …. پس از مرگ من گریه فایده نداره. من دیگه زنده نمی شم. من گریه ات رو باور نمی کنم. هر کاری می خوای بکنی الان که زنده ام باید بکنی.

توماج صالحی قلب مردم ایران است.

توماج صالحی قلب مردم ایران است.

جمهوری اسلامی با صدور حکم اعدام برای توماج صالحی جنگ با مردم را در سطحی دیگر از سر گرفت ولی جمهوری اسلامی در جنگ با مردم، این خاکریز را هم مثل جنگ با زنان در خیابان خواهد باخت.

طی همین روزها زنان تجربه باور نکردنی را پشت سر گذاشتند. دختران و زنان جسور و دلیر نه عقب نشینی که ایستادگی علیه حاکمیت  را در خیابان  چنان نشان دادند که بین سران اصلی جمهوری اسلامی در سر نحوه پیشبرد مسئله حجاب شکافهای مختلفی پدید آمده و تصمیم گیری در مورد مسئله حجاب به مهم ترین مسئله تبدیل شد. ناچار شدند در عالی ترین سطوح حکومت گزینه های مختلف را  در برابر خود بگذارند و برای فلج اراده واحد چاره اندیشی کنند. اقشار گوناگون و فعالین اجتماعی از جنبش زنان حمایت کردند و در سطحی وسیع  جو اعتراضی دوباره به خیابان کشیده شد

این اقدام  دیگر جمهوری اسلامی در صدور حکم اعدام برای توماج صالحی نیز به شکست خواهد انجامید. جمهوری اسلامی با اعلام حکم اعدام هنرمند معترضی که خود یکی از نمادهای شجاعت و استقامت است، و در دل تمام مردم جا دارد، مجددا صف گسترده ای از اقشار گوناگون اجتماعی را به مقابله جویی فعال با خود کشیده و نه تنها در داخل کشور بلکه در خارج از کشور حمایت گسترده ای از توماج صالحی از سوی ایرانیان خارج از کشور برانگیخته است.

کتایون ریاحی حکم اعدام توماج را نتیجه «حکومت اسلامی غیرانسانی» خواند

کتایون ریاحی، هنرپیشه سینما و تلویزیون که از سوی وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ممنوع‌الکار شده، در واکنش به صدور حکم اعدام توماج صالحی توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، در حساب کاربری خود، نوشت: همه‌چیز در حکومت اسلامی، غیرانسانی و مغایر عقل و انصاف است. در کجای دنیا یک هنرمند آزادی‌خواه، که از مساوات و انسانیت می‌خواند، به اعدام محکوم می‌شود؟ و یک قاضی دادگاه بدوی، حکم دیوان عالی کشور را زیر پا می‌گذارد. این اتفاقات فقط در حکومتی بی‌قانون با حکامی وحشی می‌افتد.

واکنش هانیه توسلی به حکم اعدام توماج صالحی: اعتراض جرم نیست

هانیه توسلی، بازیگر سینما، در واکنش به صدور حکم اعدام برای توماج صالحی، در حساب اینستاگرام خود، نوشت: خبر هولناک است. تمام بدنم می لرزد. قلبم آنقدر تند میزند که انگار می‌خواهد از سینه ام بیرون بجهد. گریه می‌کنم و دست خودم نیست مات مانده‌ام. غروب است و خانه تاریک شده. من همچنان مات هیچ چراغی روشن نیست، توان تکان خوردن از جای‌ام را ندارم تجربه و چشیدن درد و بدبختی و رنج هر چقدر زیاد و مهیب باشد، باز هم عادی نمی‌شود. زندگی من عادی نشده و نمی‌شود. آخرین بار که این حال بودم خبر سلاخی داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر را شنیده بودم؛ انگار در کابوسی مدام نفس می‌کشیم. توماج صالحی یک جوان ایرانی است. او یک جوان خواننده معترض است. اعتراض جرم نیست، جوان بودن جرم نیست، خواننده بودن جرم نیست. واقعا فکر می‌کنید شرایطی که در آن زندگی می‌کنیم، جای اعتراض ندارد؟