سرکوب فعالین کارگری در شرایط اعتلای جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران

مجموعه خبرهای منتشر شده یک ماه اخیر در حوزه سرکوب فعالین کارگری، چنانچه برخوردهای امنیتی و سرکوبگرانه با معلمان را جداگانه بررسی کنیم، و یکی دو مورد استثنایی را کنار بگذاریم، به پیگرد و آزار و برخوردهای سرکوبگرانه با فعالین کارگری شناخته شده مربوط است. این فعالین یا در زندان هستند، یا سابقه زندان داشته و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی برای شان پرونده سازی کرده اند و یا در جنبش کارگری به عنوان فعالین کارگری شناخته شده هستند. ناگفته روشن است که داده های یک ماه اخیر از سرکوب فعالین کارگری برای داشتن ارزیابی دقیق از شیوه برخورد دستگاه سرکوب با فعالین جنبش کارگری اعم از شناخته شده یا ناشناخته کافی نیست و صرفا می توان به یک ارزیابی اولیه در این زمینه اکتفا کرد. با این تاکید، اشاره به سه نکته حائز اهمیت است:

اول: به نظر می رسد که احضار، بازداشت، پرونده سازی و یا آزار فعالین کارگری با هدف حفظ فشار بر این فعالین و خانواده های آنها، خنثی کردن دامنه تاثیرات حضور سازمانگرانه، تبلیغی و کنشگرانه در جنبش کارگری، تضعیف هر چه بیشتر روابط اجتماعی و کارگری این فعالین و جلوگیری از ارتباط آنها با اعتراضات رو به گسترش کارگری در شرایط اعتلای جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران صورت می گیرد.عمق، شدت و دامنه سرکوب در تقلاست تا سطوح و لایه های مختلف این جداسازی میان فعالین کارگری و اعتراضات کارگری را تامین کند.

افزایش اعتصابات و اعتراضات کارگران نفت چه پیامی دارد؟

اتحاد کارگران انقلابی ایران: در  روزها و هفته های گذشته ما شاهد گسترش اعتراضات کارگران نفت بودیم. در هفته های اخير کمتر روزی در هفته است که  بخشی یا بخش‌هایی از کارگران صنعت نفت دست به تجمع و اعتراض نزنند. برای نمونه از شروع ماه آذر تاکنون همه روزهای هفته به جز پنجشنبه و جمعه، اعتراض صورت گرفته است. روز یکشنبه پنجم آذر کارکنان رسمی شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری تجمع اعتراضی برگزار کردند. همزمان در جزیره سیری نیز کارکنان شرکت فلات قاره برای چندمین بار دست به اعتراض زدند. در همین روز کارکنان شرکت فلات قاره در جزیره خارک نیز تجمّع و راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.

در حالی که اهم مطالبات کارکنان رسمی، حذف کامل سقف‌حقوق، حذف محدودیت حق‌سنوات بازنشستگی، عودت کسورات مازاد مالیات، اجرای کامل ماده۱۰ و پرداخت بک-پی وعدم ادغام و دست‌درازی به صندوق بازنشستگی کارکنان است، کارکنان تازه شاغل شده، اعتراض شان به حقوق پایین  است و درخواست مستقیم  افزایش حقوق دارند.

کارکنان ارکان ثالث و پشتیبانی پالایشگاه‌های مجتمع گاز پارس جنوبی نیز روز شنبه چهارم آذر در اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد، عدم بازنگری در طرح طبقه بندی مشاغل، اجرای دو هفته کار و دو هفته استراحت برای کارکنان بخش اداری و پشتیبانی مجتمع، زیرساخت نامناسب خوابگاه‌ها، فرسوده بودن امکانات و تجهیزات و عدم شمول قانون کار برای راننده‌های غیرمالک دست به اعتراض زدند.

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! نوشته پنجم

اتحاد کارگران انقلابی ایران: فرا رسیدن دوباره بیست و پنجم نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، ما را برآن داشت که مقوله خشونت علیه زنان را از زوایای مختلف مورد کنکاش و ارزیابی قرار بدهیم. به همین مناسبت از همراهان سایت درخواست کردیم که نظرات خود در این زمین را مکتوب کنند.

از آنجائی که مبارزه علیه خشونت جاری و مستمر علیه زنان و مسیری که برای حذف صددرصدی این خشونت بایستی پیموده شود نیازمند داشتن آگاهی از مظاهر و اشکال مختلف خشونت، ابعاد و گستردگی آن، درس گرفتن از شیوه های تجربه شده و آموختن روش های مدرن و جدید مبارزه برای از بین بردن خشونت، و آشنائی با وظایف زنان و فعالین جنبش زنان در قبال همدیگر و چگونگی حفظ دستآوردهای تاکنونی این جنبش جهانی دارد، برآن شدیم در حد توانمان نظرات و اندیشه های بخش بزرگی از همراهان را منتشر دهیم.

قانون جدید بازنشستگی، تاراج بیش از پیش مزدبگیران – نوشته ای از کارگر زندانی حسن سعیدی

در حالی که اموال صندوق‌های بازنشستگی همه از جیب کارگران و مزدبگیران تامین شده است و نقش آفرینی اصلی را کارگران می‌بایست در این صندوق‌ها داشته باشند، اما این دولت است که مدیران صندوق‌ها را تعیین می‌کند و در نتیجه هیچگاه به کارگران و‌ مزدبگیران، که ذینفعان اصلی این صندوق‌ها هستند، پاسخگو نبوده اند.

دولت رسما با برداشت و ‌حیف و‌ میل پول کارگران از صندوق‌های بازنشستگی به این صندوق‌ها بسیار بدهکار است و آنها را در آستانه ورشکستگی قرار داده است. به همین دلیل بسیاری از تعهدات درمانی به بیمه‌شدگان کاسته شده و حقوق بازنشستگی همواره در سطحی ناچیز تعیین گردیده است و فقر و بی تامینی را به بازنشستگان تحمیل کرده‌اند.

 برای کنترل کارگران، حاکمیت با ایجاد و‌ تقویت تشکلات کارگری دست‌ساز نظیر شورای اسلامی کار و میدان دادن به خانه کارگر، سوپاپ اطمینانی برای خود ساخت. در این سالیان، نقش آنان عمدتا جلوگیری از اعتراضات توده‌ای کارگران برای دستیابی به حقوق حقه‌شان بوده است. سران این تشکلات دست‌ساز حکومتی نه تنها به فکر پست و مقام و جیب خود بوده اند، بلکه فعالانه در کنار حاکمیت از ایجاد تشکلات مستقل کارگری از طریق پرونده سازی و‌ سرکوب جلوگیری کرده اند.

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! – نوشته اول

اتحاد کارگران انقلابی ایران: فرا رسیدن دوباره بیست و پنجم نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، ما را برآن داشت که مقوله خشونت علیه زنان را از زوایای مختلف مورد کنکاش و ارزیابی قرار بدهیم. به همین مناسبت از همراهان سایت درخواست کردیم که نظرات خود در این زمین را مکتوب کنند.

از آنجائی که مبارزه علیه خشونت جاری و مستمر علیه زنان و مسیری که برای حذف صددرصدی این خشونت بایستی پیموده شود نیازمند داشتن آگاهی از مظاهر و اشکال مختلف خشونت، ابعاد و گستردگی آن، درس گرفتن از شیوه های تجربه شده و آموختن روش های مدرن و جدید مبارزه برای از بین بردن خشونت، و آشنائی با وظایف زنان و فعالین جنبش زنان در قبال همدیگر و چگونگی حفظ دستآوردهای تاکنونی این جنبش جهانی دارد، برآن شدیم در حد توانمان نظرات و اندیشه های بخش بزرگی از همراهان را منتشر دهیم.

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! – نوشته دوم

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! – نوشته سوم

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! – نوشته چهارم

خشونت علیه زنان را جدی بگیرید! نوشته پنجم

محورهای چهارگانه مقاومت جنبش دانشجویی در برابر تعرض ارتجاع حاکم

اتحاد کارگران انقلابی ایران: در ماههای غیبت اعتراضات خیابانی، سرکوب دانشجویان، همچنانکه سرکوب معلمان و فعالان کارگری و کنشگران مطالباتی، شدت یافته است. دانشجویان؛ به خاطر آن که نیروی آگاه و پیشرو خیزش انقلابی و مطالبات رادیکال بوده و هستند، و معلمان از این جهت که بزرگ ترین بخش سازمان یافته جنبش کارگری هستند که همگرایی گسترده و پایدار در جنبش کارگری قاعدتا با نقش آفرینی آنان همراه است، با سرکوب روبرو هستند. سرکوب ها اما با وجود چند لایه گی و گسترده گی، نه تنها دانشگاه و دانشجویان را به سکوت و انفعال نکشانده، بلکه دانشجویان به شکل فعال در برابر سرکوب ها مقاومت می کنند.

دو شاخص مهم در خبرهای دو هفته اخیر جنبش دانشجویی، سرکوب نیروهای اطلاعاتی، امنیتی، قضایی، و مقاومت دانشجویان -هم در سطح مطالبات صنفی و هم مطالبات عمومی- در برابر سرکوب هاست. مطالبات چهارگانه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در پایان دو روز اعتصاب این دانشجویان برجسته ترین محورهای عمومی مطالباتی جنبش دانشجویی در شرایط کنونی را بیان می کند:« پایان دادن به فضای امنیتی و خفقان در سطح دانشگاه، حقّ پوشش اختیاری، خودداری از پرونده سازی های امنیتی علیه دانشجویان و لغو مقررات جدیدِ ورود و خروج و تفکیک جنسیتی» که در بیانیه دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس تصریح شد.

امیر جواهری لنگرودی:روز یکشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۲ در شهر لنگرود عزای عمومی اعلام شد

خبر اینکه :شهر شمالی ما لنگرود صبح جمعه ۱۲ آبان ۱۴۰۲  باحادثه دلخراش آتش سوزی در«کمپ ترک اعتیاد» روبرو گردید.

من با ابراز همدردی و تالم خود با همه همشهریانم وخاصه خانوادهائیکه عزیزان خود را برای ترک اعتیاد به این مرکز رسانده و امروز درد از دست دادن عزیزان خویش را در جمع خانواده  شان با خود دارند، تاثر عمیق ام  را بیان میدارم .  

اول بار خبر را در پست کافه لنگرودی ها در فیس بوک دیدم که آمده بود : « یک مرکز ترک اعتیاد واقع در کلیدبر لنگرود ساعت صبح طمعه آتش شد تعدادی کشته و تعداد زیادی با سوختگی و جراحت شدید روبرو شدند.  …. و روانه بیمارستان رشت و لنگرود شدند» من نیز دست به کار شدم به قول معروف با پیگیری خبرنگاران مردم نهاد که در آن دیار کم نیستند . با یک پیام دهها خبر سرازیر شد که این حادثه بس تلخ در ابتدای جاده کومله ی در روستای زرد آب محله حادث شد … ، خبر ها هی و هی تکمیل شد و صد البته نماینده این و آن نهاد تا فرماندار،مدیران کل اجتماعی و امنیتی، مدیرکل بهزیستی، معاون سیاسی استاتدار ، دستگاه دادگستری گیلان ؛ دستگاه قضایی کشور و بعدتر احمد وحیدی  وزیر کشور برای نوعی پروپاکاندای همیشه گی از راه رسیدند و فیلم عکس گرفتند تا رسانه های خودی را پر و پیمان سازند

مغاک؛ ضرورت جهت‌یابی تازه‌ی قطب‌ نمای اخلاقی چپ – هانو هاوین‌اشتاین، ترجمه ی: کمال خسروی

توضیح مترجم: در روزهایی که نسل‌کشی جنایت‌کارانه‌ی رژیم سرکوب‌گر و نژادپرست اسرائیل در غزه حتی صدای سینه‌چاکان «دموکراسی» و «حقوق بشر» را درآورده و چشم‌دریدگی و وقاحت رسانه‌ها و سیاست‌پیشه‌گان غربی را به وهنی آشکار بدل کرده است، «لاپید»، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل به صراحت می‌گوید که هر رسانه‌ای که نگاهی عینی نسبت به روی‌دادهای جاری داشته ‌باشد، هوادار حماس است، و هر رسانه‌ای که موضع هردو طرفِ جنگ را منعکس کند، هوادار حماس است. رسانه‌ها فقط باید یک‌صدا و بی‌‌چون‌وچرا موضع اسرائیل را منعکس و حمایت کنند. در چنین روزهایی، چپ مستقل اروپایی «روزهای سختی» را می‌گذراند. نوشته‌ی پیشِ رو، هرچند در تقدم و تأخر گزارش جنایت‌ها ناچار است از حماس آغاز کند، اما نمونه‌ای از تلاش برای درنیفتادن به پرتگاه دوگانه‌های تصنعی و بی‌بدیلی چپ است. (ک. خ.)

***

نسخه‌ی چاپی (پی دی اف)

روزهای سختی است. در حالی ‌که این سطور را می‌نویسم، می‌کوشم تصویر مرده‌ها و زخمی‌ها را از ذهنم بتارانم تا اساساً بتوانم یک جمله‌ی سرراست را به پایان برسانم. تصویر انسان‌های اسرائیلی و فلسطینی، پیر و جوان، گاه هنوز زنده و گاه چنان از ریخت افتاده که چهره‌ی انسانی‌شان قابل تشخیص نیست. کفن‌ها در اسرائیل سیاه‌اند، در غزه سپید. استعاره‌ها ‌رنگ می‌بازند. با این ‌حال، این واقعیتِ کوچک هم‌چون آینه‌ای شوم در برابر درگیری اسرائیل-فلسطین بی هیچ‌گونه لمسی از ظرافت روی می‌دهد. کم نیست جهالتی متکبرانه نسبت به جامعه‌ی مدنی اسرائیلی و فلسطینی و حتی گاه برخطارفتنی شگفت‌آور در عطف به واقعیت‌های تاریخی و سیاسی.

موج جدید اعتراضات کارگران نفت

اتحاد کارگران انقلابی ایران: اعتراضات کارگران نفت، گاز و پتروشیمی ماههاست به صورت متناوب صورت می گیرد. دور تازه ی اعتراضات کارکنان نفت از شروع مهرماه سال جاری کلید خورده است. بنا به گزارش های منتشر شده از سوی کارگران نفت، روز دوشنبه سوم مهرماه، تعدادی از کارگران اخراجی یکی از پیمانکاری های فاز یک شرکت پالایش گاز هویزه، برای دریافت مطالبات شان مقابل این شرکت تجمع کردند.

این کارگران که با قرارداد کوتاه مدت سه ماهه مشغول کار بودند، به تصمیم برای اخراج از کارشان معترض بوده و با مسدود کردن درب ورودی شرکت خواهان بازگشت بکار خود شدند. در اعتراض به تعیین سقف غیرقانونی حقوق، روز دوشنبه دهم مهرماه، کارکنان سکوهای دریایی در دو شرکت فلات‌قاره ایران و نفت‌و‌گاز پارس با تجمع در محل کار خود به این تصمیم تجمع کردند. بنابر اظهارات کارگران  شاغل در این دو شرکت، دوشنبه‌های اعتراضی تا پاسخگویی مسئولین و رفع این محدودیت ادامه خواهد داشت و دوشنبه‌ هرهفته نسبت به کسر غیرقانونی حقوق خود معترض خواهند بود.

شعله ور شدن آتش جنگ ویرانگر در نوار غزه

اتحاد کارگران انقلابی ایران: زخم باز و التیام نیافته ناشی از اسارت و آوارگی و سرکوب مستمر و نظام یافته فلسطینی ها به دست رژیم مذهبی – نژادی اسرائیل دوباره سرباز کرد و جنگ تازه خونین خاورمیانه وارد سومین روز خود شده است. اسرائیل در دو روز گذشته بی وقفه غزه را بمباران کرده و حماس با پرتاب صدها راکت و حملات زمینی و حتا دریایی به شهرهای اسرائیل حمله کرده است. تعداد قربانیان این  جنگ وحشیانه افزایش یافته و غیر نظامیان زنان و کودکان بی گناه که هیچ ربطی به سیاست های جنگ طلبانه ندارند، از هر دو سو کشته می شوند که بدون شک وجدان هر آدمی را می آزارد. هر دو طرف از ادامه ی جنگ تا پیروزی و نابودی طرف مقابل صحبت می کنند. فعلا چشم اندازی برای پایان این جنگ دیده نمی شود.

ارتش اسرائیل روز دوشنبه اعلام کرد به صدها هدف حماس و جهاد اسلامی در نوار غزه در طول شب گذشته حمله کرده و چهار لشکر رزمی را به جنوب فرستاده است. سخنگوی ارتش گفته جنگ در هفت یا هشت نقطه نزدیک غزه ادامه دارد. سخنگوی حماس اعلام کرد افراد این گروه همچنان به نفوذ خود به داخل خاک اسرائیل ادامه می دهند.

حملات هوایی اسرائیل روز یکشنبه به بلوک های مسکونی، تونل ها، و خانه های مقامات حماس در غزه صورت گرفت. وزارت بهداشت فلسطین اعلام کرد بیش از ۴۰۰ نفر از جمله ده ها کودک کشته شده اند

سخنگوی ارتش اسرائیل از فراخواندن حدود ۱۰۰۰۰۰ سرباز به خدمت خبر داد و گفت: وظیفه ما این است مطمئن شویم در پایان این جنگ، حماس دیگر هیچ گونه توانایی نظامی برای تهدید غیرنظامیان اسرائیلی نخواهد داشت و علاوه بر آن، همچنین باید مطمئن شویم که حماس بر نوار غزه حکومت نخواهد کرد.

افزایش فشارها و سرکوب‌ دانشجویان در شروع سال تحصیلی جدید

اتحاد کارگران انقلابی ایران: شروع سال تحصیلی جدید در دانشگاه‌ها، همراه بود با افزایش فشارها و سرکوب‌ دانشجویان در داخل دانشگاه‌ها. روز دوشنبه سوم مهر، ویدئویی در شبکه های اجتماعی منتشر شد که نشان می داد چگونه افراد امنیتی و خودروهای متعلق به آنها در محوطه پردیس مرکزی و صحن داخلی دانشگاه تهران، ضمن پخش نوحه و سرودهای حکومتی،  دانشگاه را محل جولان خود قرار داده اند و گویی این نیروها به محل جنگ اعزام شده اند. دانشگاه محل مقدسی است برای کسب علم و دانش نه صحنه جنگ آن گونه که امنیتی ها، آرایش نظامی به خود گرفتند. گرچه همین آرایش نظامی به خوبی گویاست که تا چه حد در دانشگاهها و میان دانشجویان منفور و منزوی هستند و به زور سرکوب حراست و داغ و درفش و آرایش نظامی می خواهند دانشگاه را تحت کنترل بگیرند. در این راستا در شروع سال جدید در دانشگاه‌ها شاهد رویارویی حراست با دانشجویان دختر برای تحمیل حجاب اجباری بودیم. به گزارش شوراهای صنفی دانشجویان کشور، در دانشگاه تهران به تازگی بنرهایی موسوم به «نظام‌نامه اخلاق» در سطح دانشگاه نصب شده اند که حاوی بندهای جدیدی در خصوص پوشش دانشجویان است. این نظام‌نامه هم چنین برای تمامی دانشجویان بصورت پیامک ارسال شده ‌است. همچنین حضور نیروهای زن حراست در گیت‌های پردیس مرکزی گزارش شده است. این افراد به اغلب دانشجویان بابت پوشش آنان تذکر داده و مدعی شده اند که دختران تنها با مقنعه در دانشگاه اجازه ورود دارند. در دانشگاه امیرکبیر نیز بنرهایی با موضوع پوشش دانشجویان در دانشگاه قرار داده اند. همچنین حراست گیت‌ها پوشش دانشجویان را در هنگام ورود وارسی می‌کنند و مانع از ورود بسیاری از آنان به بهانه پوشش می‌شوند. در دانشگاه هنر اصفهان نیز اطلاعیه‌ای مشابه درخصوص پوشش دانشجویان ابلاغ شده و در آن به مصادیق پوشش مناسب و‌ نامناسب اشاره شده است.

چرا آنها از دفاعِ لیلا حسین زاده از پایان نامه اش برآشفته شدند؟

اتحاد کارگران انقلابی ایران: «هویت ملی و هویت قومی در شهر معاصر ایرانی، مطالعه موردی نقده» عنوان پایان نامه لیلا حسین زاده، دانشجوی ارشد انسان شناسی دانشگاه تهران بود. پایان نامه ای که محتوا و شکل ارائه آن در برابر اساتید دانشگاه به مانند آبی که در لانه مورچگان ریخته شود، ولوله ای در بین حامیان دیکتاتور در داخل کشور، و سینه چاکان دیکتاتوری ی تاریخ گذشته در خارج از کشور ایجاد کرد.

این جلسه در روز  یکشنبه ساعت ۱۴ در اتاق گروه انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی واقع در طبقه چهارم دانشکده برگزار گردیده است. جلسه با حضور اساتید داور، راهنما و مشاور و طبق روال معمول برگزار شده است و نتیجه ارزیابی پایان‌نامه توسط داوران نمره ۱۹ از ۱۹ اعلام گردیده‌ است.

به جنایت واعدام جوانان جامعه بلوچستان باید پایان داد!امیرجواهری لنگرودی

در شرایطی که آیت الله مرگ ابراهیم رئیسی بعنوان رئیس جمهور درهفتاد و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل، قران بدست از «مفاهیم وحدت بخش» ، «انسان ساز»،»جامعه ساز» و «تمدن ساز قرآن» یاد می کند و این مفاهیم را «ابدی» می پندارد . در بلوچستان ما   سه زندانی به نام های کامبیز خروت، منصور دهمرده و ابراهیم نارویی، در بلاتکلیفی طولانی‌مدت محض در زندان زاهدان به سر می‌برند و حکم اعدام آنان در دست حامیان قرآن ،دست به دست می گردد و همه جامعه بلوچستان و مخالفین اعدام درسراسرایران و جهان ،نگران جان آنان اند .

رئیسی درحاشیه این اجلاس دهها پرسش خبرنگاران مستقل رابی پاسخ گذاشت تا از بیان واقعیت جامعه ما گذرکندو سرمایه داری چپاولگرومدعی جانبداری از»حقوق بشر» را به سیطره اسلام قرآنی دمسازسازد. یک نفرپیدا نشد که بپرسد:این چه مفاهیم وحدت بخش است که جامعه رابه خودی وغیرخودی تقسیم ساخته اید ویک سال جنبش انقلابی زن – زندگی -آزادی بیش از۶۰۰ نفررا ازپای درآوردید و بیش از ۳۰ هزارنفر را به زندان ها کشاندید وبیش ازصدها چشم جوان را با گلوله های ساچمه ای کُورساخته اید، هزاران نفر را ازکاربیکارکرده اید. صدها فعال زنان ،دهها فعال کارگری- فرهنگی، وکلا و روزنامه نگارو نویسنده وجانبدارمحیط زیست را به زندان ها کشانیده اید؟!

نزدیک به یک سال ازتجاوزسرهنگ رژیم جنایتکارجمهوری اسلامی ایران، ابراهیم کوچکزایی به ماهو،دخترنوجوان بلوچ می‌گذرد. تجاوزی که به جسم، روح وحق انسانی ماهوبلوچ روا شد،سرمنشأ اعتراضاتی شد که به قتل عام جمعه‌ی خونین زاهدان منجرشد.

چند نکته در باره جنبش دادخواهی و ویژگی های آن (یادداشت اول)

اتحاد کارگران انقلابی ایران: نظر به اهمیت جنبش دادخواهی موجود و همگرایی گسترده مبارزاتی در این جنبش، اتحاد کارگران انقلابی ایران در چند یادداشت به مختصات و ویژگی های جنبش دادخواهی و ارتباط آن با جنبش کارگری می پردازد.

   در میان جنبش های اعتراضی موجود، جنبش دادخواهی بی تردید یکی از گسترده ترین جنبش ها علیه موجودیت نظام جمهوری اسلامی است. رژیم جمهوری اسلامی در دوره های مختلف حیاتش، چه در مرحله آغازین که بر توهم گسترده توده ای تکیه داشت، چه اکنون که در اوج انزوا دست و پا می زند و با نفرت و اعتراض گسترده مردم روبروست، به اقتضای اولویت های حفظ اقتدار و امنیت خود، مختصات کنش های اعتراضی رویارو و مهار پی آمدهای سیاست های ویرانگرانه اش در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، به شیوه های متفاوت اقدام به سرکوب گروههای مختلف معترضان و ناراضیان کرده است. کشتار ترکمن صحرا، قتل عام در کردستان، کشتارهای دهه شصت و بویژه کشتار تابستان 67، قتل های زنجیره ای شاعران، نویسندگان و دگراندیشان، قتل های محفلی، سرکوب اعتراضات 88، سرکوب اعتراضات درآویش گنابادی، شورش دی ماه 96، شورش تهیدستان در آبان 98 و سرکوب خیزش اعتراضی 1401 که هم اکنون با شدت جریان دارد، برخی از فرازهای برجسته سرکوب ها در دوران جمهوری اسلامی است.

از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی حمایت کنیم

اتحاد کارگران انقلابی ایران: امروز ششمین روز از اعتصاب غذای 13 زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار می گذرد. این زندانیان در اعتراض به انتقال خود از زندان اوین به این‌ زندان اعتصاب غذا کرده اند. لقمان امین‌ پور، سعید ماسوری، افشین بایمانی، سپهر امام‌ جمعه، زرتشت احمدی راغب، محمد شافعی، سامان صیدی (یاسین)، حمزه سواری، کامیار فکور، احمدرضا حائری، رضا سلمان زاده، جعفر ابراهیمی و مسعود رضا ابراهیمی نژاد، زندانیان سیاسی ای هستند که از روز یکشنبه ۱۲ شهریور  در اعتراض به انتقالشان از زندان اوین به زندان قزلحصار و شرایط نامناسب در این زندان دست به اعتصاب غذا زده اند..

وضعیت این زندانیان هم اکنون بدینصورت است: انتقال این زندانیان از زندان اوین بدون اطلاع و با فریب و به بهانه‌های مختلف صورت گرفته و این روند تبعیدی با توسل به دست‌بند و پابند و همچنین با اعمال خشونت، تهدید و توهین انجام شده است. همگی افراد تبعید شده در بند امن زندان قزل‌حصار، که مخصوص زندانیان تنبیهی است، نگهداری می‌شوند. همچنین به دلیل فقدان امنیت حداقلی در این بند، زندانیان تبعیدی ناچارند جهت جلوگیری از بسته و مسدود شدن درب سلول، به صورت شبانه‌روزی، کشیک دهند.این بند فاقد امکانات اولیه همچون آب اشامیدنی و اب گرم برای استحمام است. زندانیان تبعید شده از هیچ‌گونه امکان هواخوری برخوردار نبوده و به صورت بیست و چهار ساعته در یک محیط بسته و بدون تهویه نگهداری می‌شوند. بند امن فاقد هرگونه امکانات پخت‌وپز و فروشگاه برای خرید است.زندانیان تبعیدی از امکان تلفن به صورت عادی محروم بوده و امکانات حداقلی برای درمان و بهداشت نیز از انها دریغ شده است. خواست اصلی زندانیان تبعیدی، بازگشت به زندان اوین و همچنین پایان فوری پرونده‌سازی امنیتی اخیر علیه آنهاست و تاکید دارند که در صورت عدم تحقق مطالبات بحق خود، همچنان از دریافت هرگونه غذای زندان خودداری خواهند کرد.

مدیریت معادن از خصوصی تا دولتی، جنایت بی مکافات

اتحاد کارگران انقلابی ایران: هر بار که حادثه ای مرگبار در حفره های مخوف قتلگاههایی که در کشور غارت شده ما نام معادن بر آنها گذاشته اند رخ می دهد، مرگ دلخراش کارگران بار دیگر درد ناشی از ناایمنی محیط کار را به سطح می کشد. این بار حرص و آز کارفرما و بی توجهی نهادهای حاکمیتی به وظیفه مبرم تامین ایمنی محیط کار جان شش کارگر را در معدن زغالسنگ طزره دامغان گرفت.

بهروز افروز، قربانعلی کمال، حسین غزائیان، حمید ایزدی، ابوالفضل غنایی و محمد نعیمی صفت، اسامی کارگران درگذشته در حادثه معدن طزره  هستند. انفجار در تونل رزمجای غربی معدن زغالسنگ طزره در شمال شرقی شهرستان دامغان، شب ۱۲ شهریور ماه اتفاق افتاد. عمق تونلی که در اثر تجمع گاز انفجار در آن رخ داد ۷۰۰ متر است و حادثه در عمق ۴۰۰ متری آن رخ داد.

این اولين بار نیست حادثه معدن به دلیل‌ تجمع گاز رخ می دهد. در معادن کرمان بارها این اتفاق افتاده و کارگران جان خود را از دست داده اند. علت اصلی سوانح بزرگ منجر به مرگ در معادن ایران در دو دهه اخیر انفجار گاز در داخل معادن بوده است و  این در حالی است که از طریق نصب دستگاهی که فشار گاز را اندازه می گیرد و همچنین بازرسی منظم از وضعیت ایمنی معدن، وقوع چنین حوادث دلخراش و مرگ کارگران قابل پیشگیری است. با این حال کارفرمایان با هدف کسب سود حداکثری حاضر به سرمایه گذاری برای تامین ایمنی محیط های کار نیستند. معدن زغالسنگ طزره دامغان هم چنین وضعی داشته و منابع کارگری هم گفته اند که در چند سالی که  این واحد معدنی تحت نظارت معادن زغالسنگ شرکت البرز شرقی فعالیت دارد،  نظارت بر فعالیت معدن بسیار کم بوده و پیش از این حوادث مشابهی در این معدن رخ داده است.

دو نکته در حاشیه اعتصاب کارگران ماشین سازی اراک

اتحاد کارگران انقلابی ایران: سومین هفته اعتصاب کارگران ماشین‌سازی اراک با شدت بیشتری نسبت به گذشته در جریان است و کارگران اعلام کرده‌اند تا دریافت مطالبات خود از پا نمی‌نشینند. این کارگران که شمار آنان حدود ۱۷۰۰نفر است اعلام کرده اند که تا مطالبات آنها تحقق پیدا نکند، همچنان به اعتصاب و اعتراض خود ادامه می‌دهند.

اعتراض به وضعیت تولید و عملکرد مدیران کارخانه، مطالبه تداوم تولید و پرداخت منظم دستمزد و تامین امنیت شغلی از مطالبات اصلی کارگران اعتصابی است.

اعتصاب این کارگران با گذشت بیست روز همچنان در حاشیه خبرها قرار گرفته است.  نیروها و جریاناتی که در حرف مدعی حمایت مالی از اعتصابات کارگران بودند به جای خود، حتی برخی تشکل های مستقل و شناخته شده کارگری نیز  خبر این اعتصاب را تاکنون منتشر نکرده اند.

تردیدی نیست که دلایل متعددی عامل این وضعیت است، اما این دلایل هر چه باشند یک امر روشن است: تا زمانی که گرایش به همبستگی طبقاتی و ارتباط با فعالین و تشکل های مستقل کارگری با هدف کسب حمایت، تحت فشار گرایش اصلی جهت دهنده به مطالبات و ارتباطات در یک آکسیون اعتصابی وجود نداشته یا بکلی ضعیف باشد، طبعا همبستگی موثری پدید نمی آید.